Interview met Paul van Vuuren
Mijn loopbaan bij ICU begon in het jaar 2000 met een personeelsadvertentie voor een IDMS DBA. Het bedrijf waar ik toen werkte, zou gaan fuseren. Daar had ik geen vertrouwen in, dus heb ik gereageerd op de vacature en ben uitgenodigd voor een gesprek. Het was het langste sollicitatiegesprek ooit, waarin de visie van ICU uitgebreid werd toegelicht: van detacheren tot projecten, inclusief het plan daar projectmanagers voor in te zetten. Het beeld was voor mij helder: een club techneuten met ambitie en het hart op de juiste plaats.
Het was een mooie tijd. Van een eerste klus bij de Rabobank, naar Delta Lloyd voor een opdracht als DB2/ZOS DBA. Na een half jaar kwam een plek vrij voor een Oracle DBA en ben ik volledig voor de leeuwen gegooid dus. Dat was een uitdaging, maar het is gelukt! Toen Delta Loyd werd geoutsourcet naar IBM heb ik ICU gevraagd een andere opdracht te zoeken.
Het werd Achmea waar ik weer mocht werken met IDMS-databases, met DB2 op zOS, maar ook DB2 op LUW. Het waren grote conversies, waarbij veel scripting kwam kijken. Daar ben ik best trots op. Ik heb zelf een Scheduler geschreven voor DB2 die nog steeds wordt gebruikt.
Ik ben inmiddels alweer bijna 6 jaar terug bij Achmea en kan nog steeds zien wanneer (toen en nu) backups zijn gemaakt.
Het is zo mooi om te zien dat als je terugkomt, jouw scripts nog steeds draaien! Een senior collega bij Achmea, wilde uitleggen hoe IDMS werkte, hoe je kunt berekenen hoeveel ruimte nodig is voor uitbreidingsjobs en hoelang bepaalde dingen duren. Maar, hij hoefde niet veel te vertellen, want die programmaatjes had ik zelf geschreven, in Cobol. Jammer dat er nu geen tijd meer is om dit soort dingen te doen.
De moeilijkste periode is ongetwijfeld de tijd rond 9/11 geweest. We hebben afscheid moeten nemen van veel DBA’s, en hebben zelf ook nog salaris ingeleverd. In 20 jaar maak je wat mee, hoogte- en dieptepunten. Wat ICU mooi maakt, is de saamhorigheid die maakt dat we samen blijven knokken. Ik heb groot respect voor de oprichters, hoe zij zich ook de laatste tijd weer staande hebben gehouden. Het is knap hoe zij kunnen schakelen met mensen op hoog niveau, maar ook met ‘normale’ mensen.
Johan Schelling is daar ook heel knap in. Hoe hij zijn technische kennis kan inzetten met mensen op hoog niveau, dat is knap. Daarnaast is hij een heerlijk pragmatisch mens. Zo zat ik voor de ING vaak in Arnhem of Rotterdam. Ik weet het nog goed, het was 4 december en ik kon het gebouw niet in. “Uw pas moet worden verlengd”, vertelde Security mij. “Kent u iemand binnen?” Maar mijn collega was er niet, dus naar huis gegaan. Johan gebeld. “Je hebt groot gelijk” .
En dan is er de huidige HRM van ICU, Monique Dolleman, ook heel belangrijk. Zij kent de medewerkers door en door, zij kent mij door en door. Dat is fijn. Ik heb met haar aan een half woord genoeg.
Chino Beudeker: hij is het zonnetje in huis. Als je niet door zijn intake-training heenkomt, tja, dan heb je een probleem….
Ik ben er altijd trots op geweest om bij ICU te werken, het is een fantastische DBA-club, en meer tegenwoordig: RDBMS’en, Systemen, op Z, Linux, de Cloud.
Wat de wizzkids nu allemaal doen, is soms moeilijk te volgen. Wat ik nieuwe mensen bij ICU zou willen meegeven? Blijf jezelf! En luister goed naar Monique.
